Oktober en december 2010
Bintou en haar familie hebben de draad weer opgepakt. Dochter Nafi probeert in “deeltijd” haar studie bij te houden. De oudste kleindochter gaat naar de basisschool en de tweeling zijn bij Bintou bij de kraam.
Het door Hulp op Maat aangeschafte tentdoek (gesponsord door reizigers) wordt nog steeds dankbaar gebruikt, hoewel hier en daar de eerste slijtageplekken ontstaan door het intensieve gebruik en de felle zon.
Mei 2010
Zoals reeds in januari geconstateerd, verbleven Bintou en haar familie in het hospitaal in Bobo Dioulasso i.v.m. een mislukte besnijdenis van haar tweelingkleinkinderen. Tot mijn grote verbazing kwamen ze daar pas uit toen ik eind april weer in Burkina was. Betekent dat ze ruim 4 maanden met de hele familie in het ziekenhuiskamertje hebben gewoond. Onnodig te vermelden dat de hele fruitvoorraad die nog gewoon langs de weg lag, bedorven was. Overigens ondervond één van de tweelingen nog steeds last van de infecties en moest nog een keer worden behandeld. Marlon heeft de familie namens HOM 50 euro geschonken om een nieuwe fruitvoorraad te kopen en de draad weer enigszins op te pakken.
Januari 2010
Vorig jaar is er al melding gemaakt van de geboorte van de tweeling van Nafi, de dochter van Bintou.
Zoals gebruikelijk moesten de jongens worden besneden en meestal gebeurt dit in het dorp waar de familie oorspronkelijk vandaan komt.
De hygiënische omstandigheden zijn daar echter slecht en de jongetjes liepen dan ook infecties op. Gelukkig was de familie zo verstandig om dit niet zelf op traditionele wijze te behandelen, maar om naar het zieken huis te gaan.
Nadat Marlon de familie niet bij hun fruitkraam langs de weg vond, is hij op onderzoek uitgegaan en heeft de familie na 3 weken in het ziekenhuis aangetroffen. Bintou, Nafi, haar zusje en de drie kleinkinderen verbleven daar al die tijd in een klein kamertje dat ze ook nog eens met een andere patiënt moesten delen. De familie bleef bij elkaar en at en sliep daar in dat kamertje.
Marlon heeft de familie van het HOM-geld gesteund als tegemoetkoming in de kosten en het verlies van inkomsten doordat er nu geen fruit verkocht kon worden.
Januari 2010 TANDHEELKUNDIG PROJECT
Alexandra de Groot is afgestudeerd als mondhygiëniste en wilde met Thiosane Travel mee om vrijwilligerswerk te gaan doen in een weeshuis in Burkina. Toen Marlon hoorde dat zij mondhygiëniste was, stelde hij haar voor om een project voor HOM te gaan doen. hierbij bleek dat Alexandra al veel eerder had willen doen, maar in de veronderstelling was dat er daarvoor niet voldoende middelen waren in Burkina. Na enkele gesprekken met elkaar kwamen Sandra en Marlon tot een project.
Drie aspecten moesten hierbij aan bod komen:
– Inventarisatie van de staat van het gebit van zowel kinderen als volwassenen.
– starten met voorlichting
– Bezoeken van een tandarts in Burkina.
Inventarisatie van de staat van het gebit van zowel kinderen als volwassenen.
Op een ochtend heeft Alexandra de gebitten van alle 130 kinderen van de Emmaüsbasisschool in Bobo bekeken. De resultaten waren als verwacht, maar desalniettemin schokkend. In alle klassen van 6 t/m 12-jarigen was het gebit zeer slecht onderhouden en bij vrijwel ieder kind werden, gaatjes en rotte tanden aangetroffen. Oorzaak is hoogstwaarschijnlijk teveel snoepen en te weinig poetsen.
Starten met voorlichting.
Een paar dagen na de inventarisatie werd op een ochtend een bijkomst belegd van ouders en kinderen van de school. Alexandra gaf voorlichting over hoe en waarom je tanden te onderhouden en de negatieve consequenties van het snoepen. De ouders werd op het hart gedrukt de instructies te volgen en de kinderen daarin te begeleiden.
Als aanmoediging kregen alle kinderen een tandenborstel en tandpasta, die waren aangeboden door een aantal bekende merken nadat ze in Nederland door Alexandra waren benaderd.
Bezoeken van een tandarts in Burkina.
Alexandra heeft een dag meegeholpen en gekeken bij een bekende en waarschijnlijk een van de eerste tandartsen in Bobo Dioulasso. De tandarts, mevrouw Koné, was heel aardig en open over haar werkzaamheden. Het bezoek bevestigde Alexandra’s vermoeden dat de werkomstandigheden en middelen ver beneden het Nederlandse peil lagen. Afgezien van de armoede was dit te wijten aan het lage aantal patiënten en dat was weer o.a. het gevolg van het feit dat het nog steeds niet gebruikelijk is in Burkina om naar de tandarts te gaan als je gebitsproblemen hebt, laat staan om problemen te voorkomen.
Conclusie is dat hier een mooie taak is weggelegd voor landen als Nederland om knowhow, middelen en vooral ook het inzicht over te brengen naar Burkina teneinde gebits- en uiteindelijk ook een belangrijk deel van de gezondheidproblemen te voorkomen.
Alexandra en HOM gaan kijken of er een vervolg aan dit project kan worden gegeven door materialen te verzamelen en studenten of andere geïnteresseerden te vinden om in Burkina de situatie ook op tandheelkundig gebied te verbeteren.
Mei 2010, Naam: onbekend
Via een medewerker die educatieve projecten in de kleinere dorpen rond de hoofdstad Ouagadougou verzorgt, kreeg ik het bericht over een gehandicapt kind dat behoefte had aan verzorging. In de Afrikaanse gemeenschap wordt een afwijking nog vaak niet als dusdanig geaccepteerd. De medewerker vertelde mij dat de gemeenschap in zijn algemeenheid weinig geld heeft voor kleding en ook weinig waarde hecht aan het aanschaffen van moderne medicijnen en dat dat juist voor dit kind van belang is. De hulp van Hulp Op Maat werd ingeroepen en ik besloot 50 euro te geven voor medicijnen en een deel van de kleding die ik regelmatig van mensen uit Nederland krijg.