Quintus Benefiet voor doelen in Burkina Faso.
Zaterdag 18 april van 13.00 tot 16.00 uur vindt de eerste Quintus Benefietdag plaats in het gebouw van Quintus aan de Vloeddijk 38 te Kampen. De opbrengst van de dag gaat naar educatieve doelen in Burkina Faso in West-Afrika.
Op verzoek van Belinda Stoffer en Annemieke Cornelissen werd Marlon gevraagd mee te denken aan het ontwikkelen van een project met een kunstveiling voor hun school in Afrika. Op Marlons voorstel werd Quintus benaderd voor ondersteuning van dit project. Hierop besloot Quintus nog verder te gaan en een jaarlijkse Quintus Benefietdag in het leven te roepen voor het inzamelen van geld voor goede doelen. Op verzoek van de directie coördineert Marlon via HOM het project.
De helft van de opbrengst gaat naar een basisschool in Bobo Dioulasso, waarmee kansarme kinderen de mogelijkheid wordt geboden om naar school te kunnen gaan. De andere helft gaat naar de ontwikkeling van een kunsteducatief centrum in Bobo Dioulasso, waarmee de Afrikanen daar de mogelijkheid wordt geboden zich persoonlijk en cultureel te kunnen ontwikkelen.
EEN LEERZAME DJEMBÉMARATHON
Op zaterdag 7 juni ’s morgens om half 8 verzamelden 7 fanatieke djembéspelers zich bij de zaal in het Vliegende Paard in Zwolle om 13 uur lang te gaan djembé-en. Dit allemaal om voor een basisschool in Bobo-Dioulasso geld in te zamelen, omdat die anders zou sluiten en 110 kinderen dan geen onderwijs meer zouden krijgen. Nadat iedereen zich had geïnstalleerd en de laatste voorbereidingen waren getroffen, begonnen we om klokslag 8 uur met een trommelmarathon van 13 uur.
We begonnen met een aantal rustige inspeelritmes om de spieren en handen wat op te warmen. Ook gaf Marlon ons nog een aantal tips, zodat we de 13 uur spelen zo min mogelijk zouden voelen in onze handen en onze rug.
Nadat we zo’n 2 en een half uur gespeeld hadden, kwamen de eerste kijkers bij ons in de zaal waar we aan het spelen waren. Niet kort daarna brak onze 1ste pauze aan en konden we gaan ontbijten. Vervolgens stond op het programma een optreden in de stad gepland. Met de djembés om onze nek vertrokken we richting het winkelcentrum. Gelukkig hielpen twee jonge dames ons bij het uitdelen van de actieflyers en zij namen voor ons ook de inzamelingsbus mee. Het winkelend publiek kon onze actie en klanken waarderen. Regelmatig werd een (kleine) bijdrage in onze bus gedaan.
Nadat we op verschillende plaatsen in de binnenstad even hadden staan spelen, gingen we na een uur weer terug naar het Vliegende Paard. Daar speelden we tot de 2de pauze nog een tijdje allerlei ritmes. Na deze zeer welkome pauze werd het een lange zit van vijf uur spelen. In de tijd dat we speelden, bedachten we ‘spelletjes’ met de djembé om zo de zinnen te verzetten. Bij menigeen begon de vermoeidheid en de pijntjes behoorlijk parten te spelen. We steunden en motiveerden elkaar om zo door deze dip heen te komen. Na nogmaals een optreden in het Zwolse centrum volgde een weer welverdiende pauze waarin we ons het eten prima lieten smaken. Vooral Marlon, want die had trek voor drie en at daarom ook de ‘restjes’ van enkele anderen op.
Toen begonnen we aan het laatste en zeer zware gedeelte van onze marathon. In dat gedeelte leerden we een stuk wat we als spectaculair afsluitstuk van deze actiedag zouden opvoeren. De zaal begon zich langzaam te vullen met bezoekers. De bezoekers werden uitgenodigd een stukje van het laatste gedeelte met ons mee te spelen.
Een kwartier voor het einde speelden we het ingestudeerde stuk en begon daarmee ook het aftellen. Toen de 13 uur voorbij waren en iedereen de marathon gehaald had, gaf dat een enorme opluchting en een gigantische kick! Aansluitend aan deze marathon werd er nog een veiling van Afrikaanse spullen gehouden. De opbrengsten hiervan, samen met die van de optredens in de stad en het sponsorgeld was goed voor een bedrag van € 4.100,=. Daarop zijn wij, de 7 djembéspelers en de organisatoren van deze actie, heel erg trots en daarmee ook heel blij!!!
Annemieke, Gerda, Anka, Jan, Gerwin, Marlon en Belinda bedankt voor jullie inzet en deze geweldige dag!!
Update Bintou oktober 2009:
Naar een idee van een reiziger die afgelopen zomer met Thiosane Travel naar Afrika is gegaan en met hulp van andere reizigers is er een overkapping gemaakt voor de kraam van Bintou. Zij zit nog steeds met, haar dochters en kleindochters langs de weg bij de rotonde met een fruitkraam. De overkapping wordt iedere morgen opgezet en ’s avonds afgebroken en opgeruimd. Dank zij de overkapping blijft haar handelswaar langer goed, maar wat nog veel belangrijker is, is dat de overkapping bescherming biedt aan de familie tegen zon en regen.
Met medewerking van reizigers die afgelopen zomer met Marlon mee zijn geweest wordt er wel hele speciale hulp geboden aan Bintou en haar gezin. Zij krijgt een afdak boven haar fruitkraam. Dit afdak wordt zo groot dat het gezin er zelf ook onder kan schuilen tegen zon en regen. Behalve dat de mensen ermee worden geholpen, beschermt dit ook haar fruit, waardoor ze meer uit haar investeringen kan halen.
De zwangere buurvrouw oktober 2009
De reizigers die in juli en augustus met Thiosane Travel mee zijn geweest hebben meegemaakt dat de nieuwe buren van Marlon zich installeerden. Een terrein in aanbouw, waar in de eerste noodbehuizing de armsten voor een lage huurprijs hun intrek mogen nemen. Onder hen een hoogzwangere vrouw, die naar later bleek, door haar man vanuit een dorp naar de stad was gehaald, maar vervolgens door haar man in de steek was gelaten. De reizigers zaten in augustus al te wachten op de bevalling, want haar buik zag er uit alsof het ieder moment kon gebeuren. In oktober bleek echter dat de buik er nog steeds was en nu nog groter. Uiteindelijk was het dan toch zover: het kindje (erg groot trouwens) was geboren. Hoewel Marlon niet van de bevalling op de hoogte was kon ik hij het niet missen, want dezelfde avond kwam er een delegatie bij hem thuis met het verzoek of hij de bevallingkosten wilde betalen. Deze waren hoger dan anders, omdat er geknipt moest worden om het grote kind er uit te laten komen en er kosten waren gemaakt voor het draad om het geheel weer dicht te naaien. De vrouw mocht zoals gebruikelijk (of gewenst), dezelfde avond de kraamkliniek weer verlaten, maar moest als onderpand haar papieren achterlaten. Marlon is de volgende dag naar de kliniek gegaan en heeft met behulp van HOM de kosten betaald.
Wat het verhaal extra droevig maakt is dat wordt gezegd dat de echtgenoot inmiddels is overleden en men het de vrouw nog niet durft te vertellen.